Sprookjeswereld

Op een warme zomermiddag lag een leeuw een beetje te soezen in een koele donkere grot. Hij sliep bijna toen hij iets op zijn neus voelde kriebelen. Voorzichtig deed hij zijn ogen open en zag... een muis.

De leeuw tilde zijn voorpoot op en greep de muis. "Hoe durf je me wakker te maken!" brulde hij boos. "Ik zou je eigenlijk tot moes moeten knijpen." "O alsjeblieft, laat me vrij," piepte de muis. "Ik beloof je dat ik je ook een keer zal redden als je me laat gaan."

"Wat een grappenmaker!" zei de leeuw. "Hoe zou een kleine bange muis een grote sterke leeuw kunnen redden?" En de leeuw begon te lachen. Hij moest zó hard lachen dat zijn greep op de muis verslapte. En de muis rende weg zo hard hij kon.

Een paar dagen laten was de leeuw op jacht in het oerwoud. Hij dacht diep na over zijn volgende maaltijd. Even lette hij niet op... en struikelde over een touw dat over het pad gespannen lag.

Er viel een groot net over hem heen. De leeuw kronkelde en draaide, maar hoe sterk hij ook was, hij kon zich niet bevrijden. Er door al dat draaien en keren ging het net steeds strakker om hem heen zitten.

De leeuw begon om hulp te brullen. De muis hoorde het en kwam aanredden. "Blijf stil liggen, sterke leeuw," zei hij. "Dan zal ik je bevrijden." Het liefst was de leeuw in lachen uitgebarsten, maar daar voelde hij zich te ellendig voor.

Hij zag dat de muis aan het net begon te knagen. Even later had de muis een groot gat in het net gemaakt. De leeuw kroop uit het net. "Je hebt mijn leven gered, kleine muis," zei hij. "Ik zal nooit meer twijfelen aan het woord van kleine dieren!"