Sprookjeswereld

Er was eens een herdersjongen die op alle schapen van de mensen in zijn dorp paste. Soms vond hij zijn werk heel leuk en dan gingen de dagen snel voorbij. Maar meestal verveelde hij zich, want er gebeurde niet zo veel. De hele dag keek hij dan naar de schapen, die van 's morgens vroeg tot 's avonds niets anders deden dan gras eten.

Op een dag besloot hij een grap uit te halen. Hij liep een heuvel op en toen hij boven was riep hij: "Help! Er is een wolf bij de schapen!" De mensen uit het dorp renden hun huizen uit en de heuvel op om de jongen te helpen de wolf weg te jagen. Maar toen ze boven op de heuvel kwamen, zagen ze dat de jongen over de grond rolde van het lachen. Hij had hen voor de gek gehouden. De mensen uit het dorp gingen heel boos terug naar hun huizen.

Een week later verveelde de jongen zich weer. Hij liep de heuvel op en riep: "Help! Er is een wolf bij de schapen!" En weer renden de mensen uit het dorp de heuvel op om hem te helpen. Maar ook die keer merkten ze dat de jongen een grap met hen had uitgehaald. En ze waren vreselijk boos op hem. Drie weken daarna haalde de jongen dezelfde streek uit en later nog een paar keer. "Help!" riep hij steeds. "Er is een wolf bij de schapen!" En iedere keer renden de mensen uit het dorp de heuvel op en werden ze door de jongen uitgelachen.

Het werd winter. Op een avond was de herdersjongen bezig de schapen bij elkaar te drijven om ze naar de stallen te brengen. Opeens stond er een gevaarlijk uitziende wolf voor hem. De jongen werd verschrikkelijk bang. "Help! Er is een wolf bij de schapen!" schreeuwde hij. Maar niet een van de mensen uit het dorp kwam zijn huis uit om hem te helpen. De jongen had hen zo vaak voor de gek gehouden, dat niemand hem meer geloofde. "Als er echt een wolf is," zeiden ze allemaal, "dan moet hij zelf de wolf maar wegjagen." Gelukkig waren er toevallig een paar mannen in de buurt die de wolf met stokken wegjoegen. Maar de jongen heeft daarna nooit meer zomaar om hulp geroepen.