Sprookjeswereld

Op een mooie zomerse dag vloog de Raaf over een korenveld. Aan het einde van het veld zag hij drie mensen zitten onder een grote kastanjeboom. De Raaf vloog ernaartoe en van dichtbij kon hij zien dat het twee mannen en een vrouw waren. Tussen hen in lag een kleedje en op het kleedje lagen een heleboel lekkere dingen.

"Mmmm," dacht de Raaf. "Misschien blijft er wel wat over van al dat lekkers." En hij ging op een tak van de kastanjeboom zitten wachten tot de mensen weg zouden gaan. Eindelijk pakte de vrouw het kleedje op en schudde het uit. En... ja hoor, er viel een groot stuk kaas op de grond. De vrouw en de twee mannen liepen weg.

De Raaf vloog naar beneden en pakte met zijn snavel het stuk kaas op. Hij vloog terug naar de boomtak en nam het stuk kaas in zijn poot. Net toen hij het op wilde eten kwam de Vos uit het korenveld te voorschijn. "Wat ruik ik voor lekkers?" dacht hij. Hij stak zijn spitse snuit in de lucht om beter te kunnen ruiken. En toen zag hij de Raaf, die net het stuk kaas in zijn snavel stak.

De Vos vond kaas het lekkerste dat er bestond. En... hij kreeg een idee. "Dag Raaf," zei hij. "Wat ben jij een prachtige vogel. Je veren glanzen in de zon en je snavel is de mooiste die ik ooit heb gezien." De Raaf was heel ijdel. Hij danste heen en weer op de boomtak en hoopte dat de Vos nog meer aardige dingen over hem zou zeggen. En dat deed hij, die slimme Vos.

"Zo'n prachtige vogel als jij heeft vast ook een heel mooie stem. Ik zou je wel eens willen horen zingen. Dan zou ik de gelukkigste vos van de wereld zijn." De Raaf was zo gevleid door die woorden, dat hij niet nadacht. Hij zette zijn borst op, deed zijn snavel open en kraste: "Kra! Kra!" Het stuk kaas viel uit zijn snavel... precies in de wijd opengesperde bek van de Vos.

"Dank je wel, domme Raaf," zei hij. "Dat komt ervan als je ijdel bent." De Vos at met veel smaak het stuk kaas op en liep het korenveld weer in.