Sprookjeswereld

Vlakbij het spoorwegstation stonden drie huizen. In het middelste huis woonde meneer De Bruin. In het huis rechts van hem woonde een motorrijder. En in het huis links van meneer De Bruin woonde een muzieklerares.

Meneer De Bruin werd iedere ochtend vroeg wakker van het lawaai dat de motorrijder maakte. Want de motorrijder haalde elke ochtend zijn motor uit elkaar. En dat deed hij met veel lawaai. 's Middags zette hij de motor weer in elkaar. En dan liet hij de motor zo hard brullen, dat meneer De Bruin wel eens bang was dat zijn huis in elkaar zou storten.

Om half negen 's ochtends begon de muzieklerares met haar eerste les. En de hele verdere dag klonk het geluid van violen en piano's waarop gespeeld werd en soms het oorverdovende geschetter van trompetten. En soms werd er zo hard en zo vals op de fluit gespeeld, dat meneer De Bruin bang was dat de ruiten in zijn huis zouden breken.

Die arme meneer De Bruin had van alles geprobeerd om het lawaai van zijn buren niet te hoeven horen. Hij had watjes in zijn oren gestopt en oorbeschermers gedragen en zijn hoofd onder een kussen gestopt. Zelfs had hij zich al een keer in de keukenkast opgesloten. Maar het hielp niets. "Dit kan zo niet langer," zei meneer De Bruin op een ochtend in zichzelf.

Hij haalde al zijn spaargeld te voorschijn, ging naar de motorrijder en zei dat hij hem de helft van zijn spaargeld zou geven als hij ging verhuizen. De motorrijder had nog nooit zoveel geld in zijn handen gehad. "Morgen ga ik verhuizen!" zei hij.

Daarna ging meneer De Bruin naar de muzieklerares en zei haar dat zij de andere helft van zijn spaargeld mocht hebben, als ze wilde verhuizen. De muzieklerares had nog nooit in haar leven zoveel geld gezien. "Morgen ga ik verhuizen!" zei ze. Meneer De Bruin ging weer naar huis, sloot zich op in de keuken, deed watjes in zijn oren en stopte zijn hoofd onder een kussen. En hij dacht: "Dit is gelukkig de laatste keer. Morgen is het afgelopen met 
het lawaai van mijn luidruchtige buren."

De volgende morgen ging meneer De Bruin naar de muzieklerares om haar te helpen met de verhuizing. "Ik hoop dat u een mooi huis hebt gevonden," zei hij tegen haar. "Ja hoor. Ik heb geluk gehad," zei de muzieklerares. "De motorrijder die naast u woont, vertelde me dat hij ook een ander huis zocht. We hebben besloten om te ruilen. Hij gaat in mijn huis wonen en ik... ga in zijn huis wonen!"