Sprookjeswereld

Elsje kreeg op haar verjaardag van haar moeder een mooi spaarvarken. Het was dik en rond en roze van kleur en onderop zijn buik stond 'Made in China'. Dat is Engels en het betekent: 'Gemaakt in China'. Elsje besloot haar spaarvarken China te noemen. Ze zette hem op de vensterbank in haar slaapkamer. Elke week deed ze een deel van haar zakgeld door de gleuf in zijn rug. Op een avond nam Elsje haar spaarvarken mee naar bed. Ze wilde weten of er genoeg geld in zat om een nieuwe jurk voor haar pop te kopen. Maar nog voordat ze de rubberdop eraf had, viel ze in slaap...

Elsje droomde dat ze haar spaarvarken leegschudde en dat er niets uitkwam... helemaal niets. "Elke week heb ik geld in China gestopt en nu is het weg!" riep ze. "Waar is het gebleven?" "Ik heb het opgegeten," hoorde ze opeens zeggen. Elsje kon haar oren niet geloven. Haar spaarvarken kon praten. "Wat zei je?" vroeg Elsje. "Ik heb het opgegeten," zei China. "Maar dan zit het toch in je buik," zei Elsje. "Maar nu niet meer," antwoordde China, "het is verteerd. Dat snap je toch wel?" "Natuurlijk snap ik dat," zei Elsje. "Maar toch wil ik mijn spaargeld terug." "Weg is weg," zei China toen. "We zullen er dus iets anders op moeten verzinnen." "Wat dan?" vroeg Elsje.

"Ik weet wel wat," zei China. "We gaan het gewoon dáár halen waar het vandaan komt. Geld wordt gemaakt in een gebouw dat de Munt heet. Klim maar op mijn rug, dan vlieg ik je ernaartoe. Maar je moet me eerst wat te eten geven, want ik rammel van de honger." "Nou, ik heb anders niets horen rammelen toen ik je heen en weer schudde," zei Elsje. Maar toch haalde ze haar verzameling buitenlandse munten te voorschijn en deed er een paar in de gleuf. Het spaarvarken begon te groeien en te groeien tot het groot genoeg was om Elsje te dragen. Elsje klom op de rug van het spaarvarken. "Houd je goed vast," zei China en toen vloog hij achteruit door het open raam naar buiten...

"Waarom vlieg je achteruit?" vroeg Elsje, terwijl ze zich omdraaide, want ze wilde zien waar het spaarvarken heen vloog. "De Munt is al zó lang geleden," zei China. "Je bedoelt dat de Munt hier ver vandaan ligt," zei Elsje. "Nee, ik bedoel dat het lang geleden is dat ik er voor het laatst was. Daarom moet ik terugvliegen in de tijd," zei China. Opeens klonk er geknal en Elsje zag van alle kanten lichtjes. "Wat is er aan de hand?" riep Elsje. "Ze schieten met kanonnen," zei China. "Beneden ons is het oorlog." "Bedoel je dat ze op ons schieten?" zei Elsje bang. Maar China gaf geen antwoord, want op dat ogenblik kwam er een parachute voorbij. Onderaan de parachute hing een man. Hij plofte achter Elsje op het spaarvarken neer.

"Hallo," zei hij. "Ik ben piloot. Mijn vliegtuig is neergeschoten en ik kon er nog net op tijd uitspringen." En het was waar wat hij zei, want even later zagen ze zijn vliegtuig voorbij gaan en met een plons in zee terechtkomen. "Mag ik een stukje met jullie meevliegen?" vroeg de piloot. China knorde en dat betekende dat het goed was. "Maar waarom vlieg je achteruit, spaarvarken?" vroeg de piloot. En China vertelde hem wat hij Elsje ook had verteld. De piloot vond het wel leuk dat ze op weg waren naar de Munt. "Mijn geld lag in het vliegtuig," zei hij. "Ik kan dus best wat gebruiken."

Even later vlogen ze langs een luchtballon. In de mand die onder de luchtballon hing, stond een man die door een lange kijker keek. "We moeten al meer dan honderd jaar terug in de tijd gevlogen zijn," dacht Elsje. Want de man in de ballon had een heel ouderwets pak aan. "Hallo," riep de man. "Mag ik met jullie meevliegen? De wind waait in de verkeerde richting. En zo kom ik nooit waar ik naar toe wil." "Wij gaan naar de Munt," zei Elsje. Dat scheen de man uit de luchtballon wel leuk te vinden, want hij stapte uit de mand en klom op de rug van China. Hij ging tussen de piloot en Elsje in zitten. Ze vlogen verder en nadat ze al meer dan duizend jaar terug in de tijd waren gevlogen, begon China opeens gevaarlijk heen en weer te slingeren. Iedereen viel bijna van zijn rug af.

"Wat een rare plaats om een touw achter te laten," knorde China boos. Elsje keek naar beneden en zag dat de poten van China in een touw verward zaten. "Alstublieft, laat mijn vlieger los," klonk een zachte stem. Iedereen keek naar beneden. Aan het einde van het touw bengelde een Chinees. En aan de staart van het spaarvarken hing een prachtige vlieger. "Waarom varken niet uitkijken waar hij vliegen?" vroeg de Chinees, terwijl hij langs het touw omhoog klom. Elsje vertelde dat het spaarvarken niet alles kon zien omdat het achteruit vloog. "We zijn op weg naar de Munt," zei ze. "Wil je met ons mee?" Dat wilde de Chinees wel en hij klom op de rug van China. Allemaal zeiden ze dat ze zijn vlieger heel mooi vonden.

"Wij Chinezen hebben de vlieger uitgevonden," zei de Chinees. "En wij ook hebben uitgevonden papiergeld." China rilde. "Ik lust geen papiergeld," knorde hij. Ze vlogen verder tot ze het begin van de tijd hadden bereikt. China maakte een scherpe bocht naar links en toen zagen ze de Munt liggen. En even later stonden ze op de grond. De Munt stond in een prachtige tuin. Aan de bomen en planten groeiden zilveren en gouden munten. Maar de poort van de tuin werd bewaakt door een grote kwade kat. Gelukkig schrok de kat verschrikkelijk van de piloot, de man uit de luchtballon, de Chinees, het vliegende spaarvarken en van Elsje.

Ze liepen de tuin in en plukten munten van de bomen en de planten tot hun zakken helemaal vol waren. Elsje vergat niet een heleboel munten in de gleuf in de rug van China te stoppen. En toen werd het alweer tijd om terug naar huis te vliegen. Allemaal klommen ze op de rug van China. En daar gingen ze. Elsje was blij dat ze weer vooruit vlogen. Maar omdat China nu vier mensen èn veel geld moest dragen, kreeg hij al snel honger.

"Meer geld! Ik wil meer geld!" knorde hij. En Elsje stopte steeds maar weer geld in zijn gleuf. "Het spijt me," zei China even later. "Een paar van jullie kunnen niet langer meevliegen. Jullie zijn te zwaar." "Dat komt goed uit," zei de man uit de luchtballon. "Kijk, daar is mijn luchtballon." De piloot vroeg aan de man uit de luchtballon of hij met hem mee mocht, omdat zijn vliegtuig in zee was gestort. "Dan gaan we samen een reis rond de wereld maken," zei hij. En de Chinees liet zich langs het touw van zijn vlieger naar beneden zakken. "Tot ziens," riepen ze allemaal en toen zat Elsje weer alleen op het spaarvarken.

Maar de honger van China werd steeds erger. En nog voordat ze thuis waren, was Elsje al het geld kwijt dat ze in de tuin van de Munt had geplukt. "En ik heb nog steeds honger," knorde China. En tegelijkertijd begonnen ze naar beneden te vallen. Elsje deed haar ogen dicht en stopte haar vingers in de gleuf om een beetje houvast te hebben. Zo suisden ze omlaag. "Oei, oei, hoe zal dit aflopen," dacht Elsje nog en toen lagen ze op de grond...

Elsje wreef haar ogen uit en keek om zich heen. Toen begreep ze dat ze uit bed was gevallen. En naast haar lag China... Hij was weer klein geworden. "Maar dan heb ik het alleen maar gedroomd," ze? Elsje. En ze pakte China op en schudde hem heen en weer. Niets. "Hoe kan dat nu als ik alleen maar heb gedroomd," zei Elsje nog eens. Ze holde naar de keuken naar haar moeder en riep: "Al het geld uit mijn spaarvarken is weg"! "Och, Elsje dat Heb ik gedaan. Ik had kleingeld nodig, maar ik heb er papiergeld in teruggestopt. Kijk zelf maar."

En ja hoor, er zaten twee mooie nieuwe bankbiljetten in de buik van China. Daarom had Elsje niets gehoord toen ze het spaarvarken heen en weer schudde. Elsje stopte het geld terug en begon te lachen. "Dit raak ik tenminste niet kwijt," zei Elsje. "Want China lust geen papiergeld." En toen vertelde ze haar moeder van haar avontuurlijke droom.